De Balkankwikstaart is een mooie gele kwikstaart met een gitzwarte kop, en een mega zeldzaamheid in Nederland. Op 30 april was er een melding over dit dier op Texel. Vanaf maandag 2 mei zouden mijn vriend en ik op het eiland zijn, dus we hoopten dat hij er dan nog zou zitten.
Poging 1
We hadden geluk (dacht ik), want hij werd die maandag gemeld, maar er werd ook gezegd dat hij het duin overgevlogen was, net voordat wij op de plek arriveerden. Een hele tijd gespeurd aan de andere kant van het duin, maar onvindbaar tussen het hoge gras. Ook zijn we nog naar de oorspronkelijke plek gelopen, maar daar troffen we alleen gewone Gele Kwikstaarten, Witte Kwikstaarten, een Rouwkwikstaart en teleurgestelde vogelaars aan.
Poging 2 en 3
Uit de waarnemingen bleek al dat het dier zich voornamelijk aan het eind van de middag en aan het begin van de avond liet zien op de bekende plek (de Nederlanden). Een dag later werd hij weer gemeld. We hebben die dag twee pogingen gewaagd om de Balkankwikstaart te vinden, maar ook nu waren de bezoeken zonder resultaat. Gelukkig bleven we nog een paar dagen op het eiland, zodat we misschien nog een kans zouden krijgen om deze bijzondere vogel te zien.
Poging 4
Na een dag aan de Mokbaai en rond de Koog te hebben gezeten was het weer tijd om naar de plek van de Balkankwikstaart te gaan. Om 16.00 uur was de eerste melding van de dag er weer. We waren er rond 16.50 uur. Het bleek dat hij net was opgevlogen en niet meer te zien was. Balen! Toch maar de telescoop uitklappen en hopen dat hij weer terug zou komen. Een half uur later besloot ik dat ik nog even iets wilde kortsluiten over de vogelexcursie die ik de volgende ochtend zou geven. Ik liet mijn vriend achter met de telescoop en was al onderweg naar de auto. Na 5 minuten lopen kreeg ik het gevoel dat ik toch beter om kon keren, omdat ik anders de Balkankwikstaart wel eens mis zou kunnen lopen. Dus omgedraaid en terug gelopen naar de groep vogelaars. Dat bleek een goede beslissing te zijn, want het dier was net in beeld! Prachtig, wat een contrast, dat knallende geel en die gitzwarte kap op de kop erboven. Hij is nog een kwartier in beeld geweest, toen is hij weer weggevlogen, en sindsdien niet meer met zekerheid waargenomen, hoewel er in de dagen erna nog tientallen vogelaars op zoek zijn geweest naar het dier. Op de valreep kon ik nog net het gebeuren rond de vogelexcursie bespreken, dus ook dat is gelukt. Zie hiervoor mijn volgende blog. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Die dag zat het duidelijk mee 😉
