Vogels kijken de Roodkeelnachtegaal in Noord-Holland
Vogels kijken de Roodkeelnachtegaal in Noord-Holland stond ook al een poosje op ons verlanglijstje. Rijden we dan in de auto naar deze soort, of gaan we gewoon ergens wandelen en kijken wat je tegenkomt? Dat is dan het dilemma. Het weer was prima, dus dat pleitte voor een wandeling om te gaan vogels kijken. Maar in het achterhoofd zat nog steeds die Roodkeelnachtegaal (Luscinia calliope), een prachtige adult man, die nog steeds dagelijks werd gemeld, en bovendien steeds mooier op kleur komt met het nakende voorjaar. Bovendien wezen de berichten er op dat het wel degelijk een wild exemplaar zou kunnen zijn aangezien hij geluiden van Siberische vogels imiteert. Dit leren vogels al heel jong als ze nog in het ei zitten en ze kunnen dit later niet meer leren, dit wijst dus op een wilde herkomst van de vogel! Bovendien zat er in de buurt ook nog een Toendraslechtvalk, die we ook wel eens in levende lijve wilden zien, dit was vooral voor mijn vriend een wens soort. Oké, toch maar in de auto dan, om deze schoonheden in het echt te gaan waarnemen. Bijna twee uur en 180 kilometer later stonden we dan eindelijk oog in oog met de inmiddels beroemde Roodkeelnachtegaal. Wat een mooi beestje in het echt! We waren niet alleen en ook niet de eerste vogelaars die ochtend. Er stonden een mannetje of vier al naar de vogel te kijken en te fotograferen. Hij hipte steeds tussen de struiken door, en dan weer even op het pad, poseerde kort op het door fotografen neergelegde stukje boomtak, om dan snel weer tussen de stuiken te hippen. En dat op een afstand van 1,5-4 meter! Hij was duidelijk aan mensen gewend geraakt, de afgelopen zeven weken. Nu maar hopen dat het niet alsnog een escape blijkt te zijn…
Toendraslechtvalk bij Callantsoog
De Toendraslechtvalk (Falco peregrinus calidus) was bij Callantsoog gemeld. Het gaat hier om een ondersoort van de Slechtvalk (Falco peregrinus). Op de plek van de meldingen was het koud en winderig. Gelukkig wel droog. Na enig speurwerk zagen we een donkere vlek in een akker zitten. Door de telescoop zagen we dat het om een Slechtvalk ging, en dat hij bezig leek te zijn met een prooi. Was het de Toendraslechtvalk? Even later vloog hij op, en konden we hem ook met uitgestrekte vleugels bekijken. Hij kwam zelfs vlak over ons heen vliegen. Ja, dat doet de koude wind dan even vergeten. Uiteraard hebben we ook deze geprobeerd goed op de foto te krijgen door digiscoping, helaas ging dat niet eenvoudig door de grote afstand en de harde wind, maar we hebben toch één redelijk herkenbare foto kunnen maken!
Op een dag 400 km rijden voor twee vogels: er zullen genoeg mensen zijn die ons voor gek zullen verklaren. En eerlijk is eerlijk, milieuvriendelijk is het niet. Het is echter wel de enige manier om deze vogels in het echt te zien, en op die manier de soortenkennis uit te breiden. Bovendien geeft het ons een euforisch gevoel om zo’n lifer voor het eerst in het leven te twitchen. Een ander heeft voor dat gevoel een motor of bungy-jump nodig, wij alleen een auto, verrekijker en telescoop 😉
Heb je genoten van dit verhaal? Dan vind ik het leuk als je het deelt met de knoppen aan de rechterkant!
