Vogels kijken Dwingelderveld, zoeken naar de Taigaboomkruiper
Vogels kijken op het Dwingelderveld, daar was het weer helemaal geschikt voor dit weekend. Dus bergschoenen en jas aan, verrekijker om de nek, telescoop mee, en gaan! De eerste kandidaat was een Taigaboomkruiper (Certhia familiaris), die al een aantal keren bij het Dwingelderveld was gemeld. Dit was een lifer voor ons! Ter plaatse bleken meer mensen van het mooie weer te genieten, maar er leken geen andere vogelaars rond te lopen om de twitch te maken. Op de plaats waar hij voor de laatste keer gemeld was, hoorden we op een gegeven moment het typische geluid van deze vogel. Het geluid kwam echter iets verder oostelijk van de plaats van de laatste melding. Even speuren langs de boomstammen en takken, en toen hadden we het beestje in beeld. Hij bewoog zich echter veel tussen de verschillende bomen en soms op grote hoogte. Het bos was daar zo dicht en de vogel bewoog zo onrustig dat het ondanks enkele pogingen onmogelijk was daar een foto van te maken. Na een poosje naar de vogel gekeken te hebben besloten we daarom om door te lopen richting het Dwingelderveld zelf. We hadden net twintig meter gelopen toen wij een tweede Taigaboomkruiper hoorden, vlakbij de plek van de laatste waarneming. Deze liet zich beter zien dan de vorige, maar ook deze zat aldoor vrij hoog in de bomen. Het was lastig om daar foto’s van te maken, maar toch hebben we een poging gedaan met de telelens. Met digiscoping hier een foto maken was geen optie, de vogel bewoog daarvoor te veel en er zaten teveel takken tussen. Eenmaal thuis bleek op een van de foto’s toch de langere nagel van de achterteen goed te zien te zijn, wat een van de onderscheidende kenmerken is ten opzichte van de Boomkruiper. Ook de witte blokjes op de vleugel waren goed genoeg vastgelegd om de determinatie te kunnen doen.
De gevlogen Witoogeend
Toen we toch op het Dwingelderveld waren, zijn we ook doorgelopen naar de plek waar we vorig jaar de Witoogeend (Aythya nyroca) hadden gespot, en waar hij volgens de waarnemingen nog steeds zou moeten zitten. Het was er flink drassig, dus we waren blij met de stevige waterdichte schoenen. Helaas geen Witoogeend, deze keer. Zat waarschijnlijk ergens verstopt in de Pitruspollen langs de oever, of was weer eens naar een ander ven gevlogen… (de foto is van de vorige keer). Een lekkere wandeling in een mooi gebied hebben we er in ieder geval wel aan over gehouden!
Als je mijn site en berichten leuk vindt, like ze dan.